W zapomnieniu

Smutek rodzi się w zapomnieniu
gwiazd bezszelestnie umierających
zmrużone oczy oddychające w cieniu
księgi bezimiennie kochających

Krople deszczu odgrywają solówki
rozbijając się o paletę myśli
marzą, tęsknią szukając dobrej wymówki
wierzą, że teraźniejszość los zmyślił

Zmęczona wrażliwość wieczorem goreje
przy ogniu buchającym z pamięci ogniska
wiatr wspomnień kolejny raz mocno wieje
bezpośrednio w oczy fleszem błyska

autor

Slooniu

Napisany: 2012-10-25 Dodano: 2012-10-28 00:01:28

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie