Zatracenie

na swoje szwindle
chciałbym patrzeć bez emocji
nie mogę sumienie dręczy mnie
nie mogę spać w dzień i w nocy

przeciw sobie burze się
potoki wylewając słów
sam z sobą wojnę toczę
oczyszczę lub pogrzebie się

sto bitew w głowie siedzi
króluje myśl przewodnia
nie zrobić dziurki
czyjąś wypić krew

sumienie obudziło się nie w porę
szyderczą nucąc pieśń
na łajdaku czapka gore
wróżąc nagłą śmierć

zegar tyka gra muzyka
od zmroku aż po świt
niebezpieczna to taktyka
po cienkiej linie ciągle iść

ognisko już płonie
diabeł rąbie drwa
wprost na wielki ogień
pędzi ślepa ćma

autor

stefan2230

Dodano: 2012-10-14 12:15:47

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie