Zauroczenie
Gdy mijam cię nie wiem czy jesteś mi
stworzona,
Twe rysy twarzy mnie onieśmielają.
Są dojrzałe nawet chyba bardziej niż ja
sam.
Choć jesteś starsza i bardziej doświadczona
w życiu
Nie wiem, kim jesteś.
Błyszczysz z daleka tak, że nie mogę z
ciebie ściągnąć wzroku.
Może widzę cię ostatni raz w pełnej
okazałości bez skaz.
Jesteś piękna, lecz nie wiem, dlaczego nie
jesteś
Ta jedyna tą, która mnie potrafi zrozumieć
zaakceptuje mnie,
moją inność i cierpienie,
którym mogę krzywdzić ciebie i moje
otoczenie.
Wiec sam może sprawie wam ulgę.
Zniknę nie zauważalnie jak piórko oderwane
ze skrzydeł ptaka,
które widziało wszystko
tak moje zauroczenie światem minie a ja
spadnę w dół...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.