„Zbudujemy nowy dom!”

Rozwija się nasza Polska. Wystarczy przejść się po mieście
I widzisz, że w inwestycjach coś się ruszyło nareszcie:
Kocie łby dawno zniknęły, gładkie są nasze ulice
I dookoła powstają wspaniałe domy, dzielnice.
Tu dźwig do góry podnosi jakiś konstrukcji element,
Tam kręci się betoniarka, koparka wybiera ziemię...
Planistom i urbanistom spełnia najskrytsze się z marzeń –
Szerokie, jasne ulice i domy, sklepy, garaże.
Przeszkodzić temu nie mogą nowe nawroty pandemii.
Wciąż jakieś budynki wokół, jak grzyby wychodzą z ziemi,
A ludzie? Ludzie się cieszą i święto co chwilę mają:
Tu kładą kamień węgielny, tam znowu wiechę wieszają...

Lecz jutro będzie jedyne, niepowtarzalne wprost święto:
Ruszy budowa w tym miejscu, gdzie drzewo ostatnie wycięto.

autor

jastrz

Napisany: 2021-04-01 Dodano: 2021-04-01 01:15:18

Ten wiersz przeczytano 1036 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie