Ze słońca
Moi bliscy mają twarze ze słońca,
śmieją się do nich kredensy, lśnią
blaty,
i talerz rozbije się na wesoło,
tym bardziej miękną - poduszki, kanapy.
Pamięć jest niczym skarbonka, więc
wrzucą:
"o wiosna, wiosna! ," o lato, lato!",
i chociaż dalej byłaby plucha, słota,
zawsze się znajdzie jakiś parasol.
Komentarze (34)
A takie słoneczka są potrzebne :)
Podoba mi się optymizm w wierszu,
na i pierwsza zwrotka jak dla mnie cudna, tak to
prawda, że pamięć
jest jak skarbonka, zapisana również w przedmiotach.
Pozdrawiam serdecznie,
bardzo ładny wiersz :)
"Pamięć jest niczym skarbonka" - a jeśli się rozbije,
to co pozostanie? Pozdrawiam ;o)
Cieplo o bliskich :)