Żegnajcie
Żegnajcie saskie ogrody.
Kwiaty wołające natchnieniem
żółtoczarne słoneczniki
Uśmiechające się każdego dnia.
----
Stawy nad modrym Dunajem
co tuliły moje myśli.
Od szaleńczej pogoni.
Usiądą znów jeszcze raz.
Bardzo ciche i spokojne.
----
Zapamiętam ten smak.
Porannej herbaty i kawy
w południe
podanej życzliwie
ze staranną gościnnością
W porcelanowej zastawie.
----
Z trudem to powiadam.
Żegnaj Rozalio.
Tylko w twoje oczy
mogłem spojrzeć.
Pełne one wrażliwej
na świat miłości.
----
Cóż innego
wędrowcom zostało.
Niż tylko szukać
Lepszego zakątka
na tej ziemi.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2024-01-13 11:18:14
Ten wiersz przeczytano 543 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
W każdym z takich miejsc zostawiany cząstkę siebie, a
one na zawsze pozostają we wspomnieniach,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Chociaz to pozegnanie, ale tchnie optymizmem. /+/
Serdecznosci, Damianie. :)
Dobre wyrażenie swoich odczuc . Pozdrawiam.
Czasem można te miejsca odnaleźć niespodziewanie
blisko.
:-)
Pięknie +
Ładnie bardzo.
Za Lawendą19 trzeba powiedzieć, że lepiej brzmi do
zobaczenia...
Są miejsca i chwile wyjątkowe, które na zawsze z nami
pozostają.
Poranna herbata, kawa w porcelanowej zastawie...
Rozalia.
Pięknie i z uczuciem.
nie mów żegnajcie na zawsze a do widzenia kiedyś Cie
odnajdę przecież spotkamy się w niebie do miłego
zobaczenia kiedyś tam
goodbye:)
Trudno przyzwyczaić się z nowym miejscem i sytuacją
życiową. Pomagają miłe wspomnienia. Pozdrawiam
serdecznie:)
Żegnanie i poszukiwanie lepszego miejsca na ziemi są
uniwersalnymi tematami, zwłaszcza dla poetów. Temu
utworowi towarzyszą nostalgia i melancholia. Dobitnie
wyraża uczucia pożegnania i tęsknotę za pięknymi
chwilami oraz bliskimi osobami.
(+)
pożegnają są zawsze trudne, ale życzę szczęścia w
nowym zakątku.