zemdlony w jego ramionach

jesteś kruchym, jesiennym liściem
w mych rękach.
jesteś trochę wysuszony,
leżysz zemdlony w mych objęciach.
więdniesz, w moich ramionach trzymam cię
zwiędniętego.
oboje więdniemy, jesteśmy trochę
pokruszeni
zmięci
wytarci
skołtunieni

twoje oczy mienią się gwiazdami,
bo one odbijają
niebo
nocą.
lśni w ciemnościach ich błękit,
oceanów głębia.
jesteśmy trochę z(a)mordowani,
wycieńczeni, trochę brak już...
ale wciąż ciepli, wciąż ciepli;
wciąż czuję ciepło twojego oddechu.

a jego łzy miały słodki zapach

autor

charade

Dodano: 2011-09-27 10:39:23

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie