W zieloności szumiącej ulewy

W zieloności szumiącej ulewy
Zanurzam wzrok ciekawy.
Przebieram palców klawiaturą;
Dotykam igrającej źdźbła trawy.

Liść oto spłynął wprost na
Mą twarz. Drażni powonienie.
Tego zapachu już nie zapomnę;
Już go na inny nie zmienię.

Ująłem delikatnie ową łodyżkę
Ciepłem faluje - zbawienie ukojenia.
Sycę się tym życiodajnym westchnieniem.
Już cały umknąłem w jego promienienie.

Wiatrem nierozważnie zmęczone
Żyłek drżą sploty pajęcze.
Lekko dotykam ustami - spłonione.
Twe cudne, spracowane ręce...

autor

artemidion

Napisany: 2009-08-30 Dodano: 2010-07-19 19:59:00

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie