Zimowy

chciałbym zacząć jednym z nowszych wierszy. Mam nadzieję że przypadnie do gustu czytelnikom.

Gdy jak białym płaszczem okrywa, nagie
spowite samotnością stare draby.
Przyjdzie czas diamentowych nocy,
odbitym w świetle białych dni.
Każde słowo, na ciepłym wydechu
przeleje krew do serca, odpłyną
ciemno barwne myśli, zamienione
w spóźnionych na odlot ptaków, śpiew
kołysanką na mroźne ławki, wieczorem.
Usiądziemy razem chwilę, by zatracić
w Twej zieleni i lasów postrzępionych,
czarnych jak krucze pióra.


Nad nasze stawy przypłyną, łabędzie
jak kochankowie na czułość, tak i one
na garść dobroci oczekując wstydliwie.
Przyjdzie i czas, gdy my krzyżując ramiona
zaklęci zimową porą, utoniemy w stawy
pełne gorącego wiru w przetopione lody
I wtedy na zieleni kwiecie ujrzę ujarzmione
na serce uchwyt, kruszcem zdobiony
najznakomitszym nasycony, prawdziwą
wieczornych ptaków melodią.

autor

PanZatracony

Napisany: 2011-12-01 Dodano: 2011-12-21 21:59:28

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie