Zje mnie
Smutek od wewnątrz mnie konsumuje,
chyba mu moje nieszczęście smakuje.
Zjada mnie, wiem, bo tracę na wadze,
zeżre mnie całą, a ja nic nie poradzę.
Tu urwie kawałek, tu coś poskubie,
a to boli, ja tego nie lubię.
Tam mnie ugryzie, tam mnie wypije,
smutek się mną żywi i we mnie żyje
autor
Pierwsza Muza
Dodano: 2007-10-26 21:29:20
Ten wiersz przeczytano 404 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ładny mimo iż smutny wiersz-zostawiam plus
Zostaw smutek daleko w tyle i uśmiechnij się ;]
Wiem co czujesz, ale nie martw się- każdy smutek zeżre
w końcu sam siebie! ;-)