Złe rodzeństwo..

Dlaczego dopiero gdy stracimy w życiu coś naprawdę Nam cennego .. Rozumiemy jak wiele było to dla Nas warte..? Wiersz dedykuję rodzeństwom, między którymi nie jest jak w bajce..

Jedno drugiego,
Mimo kłótni i bitw wielu,
Bardzo kochało..
Za sobą w ogień
W wodę by wleciało,
Byleby tylko drugiemu nic się nie stało.
Jedno było wzorem,
Drugie tylko tego pozorem..
Z wiekiem, zamiast lepiej
Coraz gorzej między nimi bywało.
Problemy rodzinne
Przez rodziców były winne,
Spadały na dzieci..
Jedno to rozumiało,
Drugie wciąż w chmurach głowę chowało.
Prawdziwego dzieciństwa im brakowało.
Jej - pustka, brak Miłości, ból i ogromne cierpienie bardzo doskwierało..
Ona wszystko rozumieć nieustannie się starała,
Ból w sobie zatrzymywała..
On - tylko bić ją potrafił..
Oczy złote wtedy przed rodzicami robił.
Uczyła się wspaniale,
On - wcale..
Próbowała rodzicom jak najwięcej sprawić pociechy..
Jego zaś zaletą były problemy i w głowie same bzdety..
Mimo to rodzice ją obwiniali,
Jego problemy z nią powiązywali..
On palił,
On kradł,
Życie swe zabić próbował,
Nie doceniał i wciąż więcej żądał..
Jej mówili : jesteś mądrzejsza, musisz zrozumieć, zło od dobra rozróżnić móc umieć..
Wszystkim jednak było nieznane,
Jak wiele łez w jej pokoju zostało wylane..
Gdy widząć córkę swą leżącą na zalanej krwią podłodze
..Pomyśleli ..
I nagle zrozumieli,
Co źle robili,
I jak wiele stracili..

Gdy jest już za późno, próbujemy naprawić, bo dopiero wtedy zaczynamy rozumieć.. "Zamiar to jedno, a nieodwracalność czynu to drugie.."

autor

Muszencja

Napisany: 2006-07-01 Dodano: 2006-01-09 00:51:58

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie