Złoty środek
We mnie sto pokładów dobra
drugie tyle zła
i nie jedna myśl upadła
aby później wstać
Stoik umarł w gniewie
w zapomnieniu ideałów grób
życie życiem życia trud
tyle wciąż przed nami
Aurea mediocritas mżonką jest
przecież nie istnieje
więc zatrzymaj się
Przed bramą
zwróć uwagę na ten napis
nim porzucisz swą nadzieję
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.