Znajome drzwi
Budując marzenia
Pamiętam o czasie
Szybując w przestworza
Ziemi dotykam
Uśmiecham się
A wewnątrz płaczę
Gdzie jestem ?
Wciąż znikam
Budując marzenia
Pamiętam o czasie
Szybując w przestworza
Ziemi dotykam
Uśmiecham się
A wewnątrz płaczę
Gdzie jestem ?
Wciąż znikam
Komentarze (2)
Marzenia - uniesienia - smutek - i ja stalem u tych
drzwi
Marzyć, mierzyć "siły na zamiary",szybować stąpając
po ziemi-to sztuka.
Pozdrawiam.