Znudzenie życiem

Ten widok nad zalewem,
kiedyś tak chętnie odwiedzany;
filiżanka kawy,
tak długo wyczekiwana;
ten szereg drzew
tworzący aleję.

Już nic mnie nie cieszy.

Niezrozumiałe słowa piosenki,
niegdyś tak lubianej;
list w skrzynce
codziennie wypatrywany;
śpiew ptaków
tak chętnie słuchany.

Wszystko stało się
dla mnie nudne.
Nasze wspólne życie,
ten blask palącej się świecy,
brak bukietów kwiatów,
oglądanie wędrówki księżyca,
czekanie na miłe słowa.

Czuję ogromne znudzenie życiem.
A to, co było dla mnie
od szarości oderwaniem
stało się banałem,
a nie momentami
cierpliwie oczekiwanymi.

Sama nie wiem,
co się ze mną dzieje.
I choć myślę o przyszłości
w bujnych kolorach
to i tak niczego nie zmienia.

Intensywny czerwień maków,
jaskrawe ubarwienie motylka,
pastelowe odcienie zachodzącego słońca
są już dla mnie
tak bardzo znane...

z powodów osobistych ten wiersz zostaje poraz drugi wpisany w beja...

autor

Anioł-ek

Napisany: 2007-09-24 Dodano: 2007-09-26 10:38:39

Ten wiersz przeczytano 753 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie