Zwyczajnie piękni
Świadomi tego, ile wiosenek mają już za
sobą,
nie dostrzegają srebrnych nitek na
skroniach,
jesienność nie zdołała odebrać ochoty do
życia,
choć lata prędko lecą, im niespieszno
donikąd.
Czas strawił urodę, lecz młodości serc nie
zdołał,
nadal chłoną czułe szepty śmiechem
przerywane,
dotyk, muśnięcia ustami przyjemność
sprawiają,
szczęśliwi, na upływ czasu wzruszają
ramionami.
"Nigdy nie zestarzeje się serce, które kocha" Sokrates
autor
_wena_
Dodano: 2016-03-02 17:29:34
Ten wiersz przeczytano 3910 razy
Oddanych głosów: 86
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (111)
niesamowicie piękna baśń, zawsze miło jest pomarzyć
:-)
Pięknie! Też kiedyś napisałam o takim uczuciu pt.
"Jesienna miłość". Pozdrawiam :)
Ładnie napisałaś o miłości starszych
ludzi.Miłość przecież nie jest
zarezerwowana tylko dla młodych.
Pozdrawiam ciepło:)
Tyle ciepla i milosci emanuje z tej pary staruszkow.
Pieknie to ukazalas wierszem. Serdecznosci.
...zawsze urzekają mnie takie obrazki, przechodząc
obok tak czułych dla siebie, niemłodych zakochanych -
jestem wprost wzruszona - masz rację - to jest piękne.
pozdrawiam.
Młodość przemija, lecz serca zostają takie same.