zwykły gest człowieka
Znowu trafiłaś, dreszcz przeszywa ciało,
słowo jak kamień, rozciął skroń i serce.
Mogłaś zamilczeć, żeby nie bolało.
Od dawna myślę, że już nigdy więcej.
Noc trwa tak długo, czekam kiedy
wstaniesz.
Pierwsza wychodzisz, pierwsza bierzesz
prysznic.
Odkąd pamiętam sam jadam śniadanie,
tak dawno przecież wszystkie czary
prysły.
Patrzę przez okno, tramwaj nie
przyjechał,
że nie poprosisz, wiedziałem od razu.
Czasem wystarczy zwykły gest człowieka,
dzwonię- poczekaj, wyjeżdżam z garażu.
Komentarze (14)
Razem a jednak osobno. Takie gesty pomagają, ale
trzeba mieć w sobie dużo siły, by się na nie zdobywać
dzień po dniu.
Na rozstajach żyjemy czasem i nie umiemy tego
skończyć.
Miłość jest przedziwna, czasem krzywdzi.
Pozdrawiam:)
Dobry wiersz...
Nie..miłość w czasie teraźniejszym..Tylko nieco trudna
i skomplikowana..takie gesty mogą ją
uprościć..Powodzenia..Dobry wiersz.. M.
Czasami brakuje w nas odwagi lub chęci do takich
właśnie gestów. Życiowy wiersz. Pozdrawiam:)
Czary maja to do siebie ,że krótko trwają...a
szkoda.Ale masz racje potem może być też dobrze.Madre
przesłanie :)
Świetny życiowy - czary prysły, ale może być
normalnie, po ludzku i miło.Mimo wszystko
optymistyczny ten wiersz i bardzo ładnie napisany w
dobrym stylu. Pozdrawiam:)
Ladny zyciowy wiersz.Pozdrawiam:)
I ja też tak oceniam Margot, czytam, nie wiem który
raz.
smutny aczkolwiek bardzo zyciowy...
Bardzo ładny, życiowy wiersz. Zanim powiemy cokolwiek,
warto najpierw to sobie dobrze przemyśleć.
Wiersz skłania do refleksji.
Jakże często rzucamy złym słowem, a żałujemy ciepłych
gestów. A przecież kochamy. Mimo wszystko.
Piękny wiersz. W mojej ocenie - najpiękniejszy
dzisiaj, choć trochę smutny.
Pozdrawiam.
miłość w czasie przeszłym? hmm
Trudna miłość - kochać, nie będąc kochanym, kiedy
łączy tylko dach nad głową i wspomnienia.
Smutny, bardzo dobrze napisany wiersz.