Życia wichry

...stare a wciąż prawdziwe...

Uczucie nasze jak płomień ogniska dogasa,
choć jeszcze ostatnia tli się skra.
Jeszcze ostatni płomień błyśnie i ciemność opanuje serca jak mgła.
Pamięć płomieni zdradza pogorzeliska smak,
choć resztki popiołów wywieje wiatr,
tak wokół pozostanie spalony świat.
Co z prochu powstało w proch obróci się,
marna to miłość która z czasem wypala się.

Dla tych wszystkich złamanych Serc... I dla Ciebie....

autor

Szczensciarz

Napisany: 2005-09-11 Dodano: 2005-09-11 18:26:54

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie