Życie...
Pomimo, że oddycham nie czuję, że żyje,
gubię sie w swych uczuciach,
nie widzę sensu w życiu....
Opuściła mnie nadzieja i wiara w lepsze
jutro,
zatraciłam swe ja,
nie ma mnie choć jestem,
rozdałam po kawałku siebie każdemu z moich
bliskich-
by mieli na pamiątkę coś po mnie gdy
odejdę...
by mieli na dnie serca ma szarą, marną
osobę..
bo wspomnienia odchodzą
tak jak każdy
...............Z BOGIEM..................
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.