Życie codzienne...

Wciąż bardziej obce są dla mnie poranki
Gdy szukam w życiu jakiejś niespodzianki
Otwieram wczesną porą wielkie wrota
Szukam w ogrodzie mojego kota

Przychodzi do mnie jest czarny jak kawa
I znów zaczyna się codzienna zabawa
W życie co skrycie przede mną ucieka
Czas dawno się zbuntował i już nie zwleka

Przychodzi i człowiek po pracy zmęczony
Wzrok jego w dal zapatrzony
Miłośc już dawno odeszła z jego serca
I życie codzienne go uśmierca

autor

Neamis

Dodano: 2007-04-11 11:19:43

Ten wiersz przeczytano 4012 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie