Życie po śmierci - tułaczka
Dwie łzy kołyszą się w oku.
Mamo! Zobaczysz mnie o zmroku,
Kiedy mgła okryje mą mogiłę,
Wspomnisz mnie albo kogoś kto żyje.
Nie martw się. Jest mi dobrze.
Bałam się choć zrobiłam mądrze.
Spoglądam teraz na kwiecie w maju,
Jest piękne, czuję się jak w raju.
Po co wspominasz swe dziecię?
Wyciągasz je w upalne dni w lecie,
Zmora nie lubi słońca - wroga.
Przyjdę? Nie postanie tu moja noga,
Bo wygnaniec ma złamane serce,
Gdyż nigdy nie usiądzie, cały czas w
poniewierce.
Wołajcie mnie matko!Wołajcie,
A potem na cmentarzu w ciemności
klękajcie,
Obejrzyjcie się za siebie
Ja raz tu, a raz w Niebie...
Komentarze (1)
Gratuluje debiutu dobra poezja Ma w sobie przenikliwą
wyobraźnię Pozdrawiam:) Plus ode mnie