Życie po życiu
Tutaj w niebie jest całkiem inaczej,
kto przechodzi pogłaszcze przytuli.
Psia buda jest tylko wspomnieniem,
tu nie muszę ze strachu się kulić.
Nieraz kamień lub kij był w robocie,
i ten łańcuch ciążący ku ziemi.
Tego tam na tym ziemskim padole,
jakoś nigdy nie dało się zmienić.
Przebąkują że pan gdzieś się smaży,
ja nie wierzę w to ludzkie gadanie
i wciąż czekam i tęsknię za chwilą
kiedy znowu spotkamy się z panem...
autor
Okoń
Dodano: 2021-03-28 18:54:07
Ten wiersz przeczytano 1411 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Wymownie.
Pozdrawiam.
Też miałem takiego przyjaciela, który juz odzedł do
innego świata ale chyba jego niebo jet gdzieś
indziej... ciekawa refleksja, pozdrawiam serdecznie :)
Sugestywna refleksja po przejściu na drugą stronę
kto tam był ten zna to....
pozdrawiam
Jak widać pies jest bardziej ludzki od człowieka.
Pozdrawiam
Po coś tutaj jesteśmy, pewnie dla doświadczeń...
Pozdrawiam. :)
Kto wie, może tam tak jest. Serdecznie pozdrawiam.
Miłość absolutna. To takie nie ludzkie a zwierzęce.
Pozdrawiam z plusem:)))
Wymowna i mądra bardzo refleksja, pozdrawiam
serdecznie.
Refleksyjny, piękny,
poruszający wiersz.
Zdrowych, radosnych
Świąt Wielkiej Nocy!!:)
Czasami pies jest od nas mądrzejszy,
my niewolnika zeń zrobiliśmy,
zamiast z nim wspólnie życiem się cieszyć,
jakże często źle traktowaliśmy.
Bardzo fajny wiersz Andrzeju.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia :)
Pięknie ukazane uczucie, przywiązanie (bez łańcucha),
takie proste "psie"...
Daje do myślenia.
Pozdrawiam z podobaniem:)
Reinkarnacja albo brak racji, albo racja...
Wiersz skłania czytelnika do refleksji nad istotą
naszych psich pupili.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
Wierzymy że tam nie ma łańcuchów kajdan i kul u
nogi...ale tęsknić za panami tego świata raczej nie
będziemy...pozdrawiam...
Uczucia pięknie wyrażone słowem...