ŻYCIOM
Życiom tym co byli ślę pokłon
podaję dłoń tęsknoty
na cały tamten świat
i serce niewypłakane
śmiertelnym takim jak ja
wiatrem wspomnień zawiało
smutki przywędrowały
za granicą szarą
powszedniego dnia
nie widzę w nim Was
rozdzieleni i nie drgnęła ziemia
świat rozpadł się na tysiące
jedynie świecących kryształów
w każdym z nich dusza
piękna co nas kochali
te światła nadal w nich są
i niech się palą w ten dzień
i zawsze w pamięci
jak nieme ucałowanie.
Łódź,30.10.2007r. ula2ula
Komentarze (16)
trzeba pamiętać, dopóki jest pamięć są i oni...
piękny, ciepły, ogromnie wzruszający,
tęsknota, za bliskimi, po tamtej stronie,
jedynie światełko nadziei sprawia, że pamiętamy o nich
Milosc,hold tym,ktorzy juz odeszli.Uczuciowy,nastojowy
,piekny wiersz...
fajny wiersz ;) ładnie pokazana jest ta tęsknota za
tymi, którzy nas zostawili ale tez nadzieja że kiedyś
sie z nimi spotkamy ;)
nadzieja z miłością zawsze idzią w parze, czasem
wspomnienie dłonie splata, ale zywe pozostanie to co
z serca wydobędzie, czas przez te swoje długie lata.
Każde z nas ma swój indywidualny koniec świata.
Cieszmy się więc tą iskierką nadziei na lepsze jutro!
Chyba Diama ma rację i wers "nie widzę w nim Ciebie i
Ciebie" zdaje mi sobie odbiera powagi wierszowi, który
z natury jest raczej bardzo poważny (by nie użyć
mociejszego wyrażenia). Poza tym wiersz bardzo dobrze
poprowadzony. Wprowadza w zadumę.
Piękne przesłanie wierszem hen w zaświaty leci.
Wszystkim co odeszli niech im światło wiekuiste na
wiek wieków świeci. Poważny i dobrze przemyślany
wiersz.
Ładnie, nastrojowo, pierwszolistopadowo. A jednak
pisane nie "od święta", bo trzeba. Jest szczerze.
minione chwile juz nie powroca tak samo jak ci co
odeszli ....wiersz sklania do refleksi i jest bardzo
ladny
oj cięzki wiersz, wiele zwrotów super okres wspomien
przygnębia. pozdarwiam
Wspomnienia..bol rozstania..i pamiec
o najblizszych "co odeszli' gleboko w sercu
Twym tkwia.
w pierwszym wersie chyba powinno być "życiom co
były",a w wersie 8 " za granicę" ( tak myślę ,ale mogę
się mylić:),wiersz refleksyjny,nastrajający do
myslenia..
Światło życia, które kiedyś płonęło w Nich... teraz
płonie w nas... Oni wciąż żyją gdy żyją w naszej
pamięci. Dają nam co dzień nieme ucałowanie... Piękny
wiersz.
Do pęknej miłośći wracamy co dzień,choć wciąż w innym
miejscu wspominamy o niej,tęsknimy,marzymy by choc
jeszcze raz,popłynąć jej statkiem ku niebiosów gwiazd.
Wspaniale ujęte uczucia w wierszu.
Piękny.:)