Żyjemy Kochanie nieświadomi siebie

muszę teraz mówić ciszej
dokładniej składać nienarodzone myśli
tak by wszystko miało swój początek
koniec dopełnimy łykiem zimnego wina
białe
czerwone
cóż to za różnica w jakim kolorze zrodzi się osobność

pytasz dlaczego nie pisze
czy to cierpienie ma coś wspólnego z nami
gdybyś była moja i wszystko byłoby tak jak wtedy

próchniejąca ławka zasiedziała tuż przed laty
armie owadów przed którymi uciekaliśmy w dół rzeki
tylko plama na koszuli byłaby plamą a nie miniaturową tęczą
obrazem tworzonym przez słowa

tak się kiedyś zdarzy że przystanę pod drzewem
wśród gałązek wierzby pochylę się ostatni raz
pomału wypowiem twoje imię
podziękuje szczęściu który wydawało się trwać wiecznie

w powietrzu pozostawię zapach dłoni
umrzemy w zapomnieniu trzymając kłęby chmur
wzlecimy ku sobie na samolotach zasadzonych w doniczkach
będziemy udawać że tak minęło nasze życie

autor

saviolka

Napisany: 2010-12-04 Dodano: 2010-12-08 10:01:02

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie