Żyletka

wiem o czym piszesz ... ja mówię że się już niby
uwolniłam ale to nie takie proste ... obiecałam
przyjaciółce że to koniec z żyletką ... od tego miała
zależeć nasza przyjaźń ... ale co zrobić jak ona
najpierw ukradła mi żyletkę a później sama jej użyła
gdy było jej ciężko ... teraz ja się o nią martwię ...
pocięła się lekko - blizny zniknęły ... u mnie nadal
tkwią ale nikt nie wie że ja cierpię ... potrzebuję
pomocy tylko czy iść do psychologa? to chyba nie
najlepszy pomysł . troche sie rozpisałam nad własnymi
problemami ale nie miałam komu

znam żyletkę. ale wygrałam z jej kuszeniem. nie można
się poddawać, są inne, zdecydowanie lepsze sposoby
poza zadawaniem sobie bólu fizycznego aby zapomnieć o
tym psychicznym. trzeba je odnaleźć zanim będzie za
późno

Niby nic,niby tylko taka żyletka,a może zadecydowac o
całym życiu człowieka zagubionego.Ale czy warto targac
sie na swoje życie?Zawsze można znaleźc inne wyjście z
sytuacji.Wiersz ładnie napisany+

brzydzę się zdecydowanie... sama myśl rodzi ból... ale
twój wiersz rzucił na mnie urok... bardzo mi się
podoba... pomimo wszystko... (pomimo tej żyletki, o
której myśl rodzi ból i... strach)

a jeszcze innym pozwala zapomnieć o otaczającym
świecie... smutny wiersz...

Smutny ten wiersz, ale widać że przychodzi w nim i
opamiętanie ,czasami zbyt późno i jest to okrutne.

Niestety... Życie zmusza nas czasem do śmierci.

Żyletka daje pozorny spokój- dobrze to wiem. Ale
uspokaja psychikę tylko na jedną chwilę, potem znów
wracasz do rzeczywistości. Okaleczanie sie nie ma
sensu- trzeba walczyć, próbować żyć gdy jest źle.