... bez rozgrzeszenia ...

Spowiadam się Tobie ze swej miłości
i nie rozgrzeszaj mnie Panie,
bo ona w sercu zbrukanym gości,
proszę, niech tam zostanie.

Ciernistej drogi znam każdy kamyk
i kurz jej twarz moją złoci,
wybudowałam na piasku zamek
a los go znów ogołocił.

Upadłam Panie, straciłam wiarę
i zorze w świat mój nie wkroczą,
Ty swą litością dopełnij miarę
daj być szczęśliwą choć nocą.

Ten grzech niech będzie moją skarbnicą
czule w sercu schowany
i nie odbieraj go swoją mocą,
niech pęta mnie jak kajdany.

Uniosę trudy i pokaranie,
otworzę piekielne wrota,
miłość skazana na opętanie
a mnie niech spali tęsknota.

autor

smutne oczy

Napisany: 2008-02-13 Dodano: 2009-02-13 00:04:01

Ten wiersz przeczytano 1368 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie