c’est la vie!

chyba klatką ci zdało się złotą
to, co miałeś w życiu za darmo,
jak kochałam – tak wolność zwróciłam
a ty wzbiłeś się w górę po marność.

zew głupoty cię znęcił syreni
za nią płacisz tak słono i w ratach,
taka śliczna, a pusta jest w środku
nie wiedziałeś… tymczasem już lata.

mimo wszystko, żal serce ściska
pod skrzydłami pisklęta masz obce,
c’est la vie!... i zapłacić trzeba
nie podchodź już do mnie – zadziobię!

autor

Alicja

Napisany: 2005-05-17 Dodano: 2005-05-18 00:00:56

Ten wiersz przeczytano 758 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie