-codzienność, moja codzienność.-

Mam tylko odgłosy kropli deszczu uderzających o szybę.
Smutek samotnych wieczorów.
I własne łóżko, które jest niczym klatka.
Czasami opuszczam ją, by zmierzyć się ze światem zewnętrznym.
Ale te chwile to złudzenie normalności.
Tam gdzie się udaję, widzę tylko zmęczone życiem twarze, bez wyrazu, bez emocji.
One już dawno wygasły w ich oczach.
Miejsce te odbiera siły.
Czyni bezbronnym, zachłannie biorąc coraz więcej.
Zatrzymując się w punkcie, w którym jedyne, co zostało to godność.
Walczmy o nią. Należy tylko do nas.

autor

Petuniacot

Dodano: 2009-10-11 09:40:36

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie