... czekam...

Siedziałam nad rzeką
Wśród pąków kwatów schowana
Wsłuchana w szum wody
Ale całkiem sama

Wtem patrze i widzę
Tuż nad taflą wody
Dwie postacie drobne
Wyglądają jak motyl

Podchodzę bliżej
To rusałki białe
Jedna z nich to przyjaźń
Druga miłością nazwana

Tak skradałam sie cicho
By nie spłoszyć ich wcale...

Cichutko...powoli, bez tchnienia
Chcialam złapać choć jedną
Ruszam bez zastanowienia
Za szybko, za głośno...

I tak uciekły rusałki
A ślad po nich zanikł...

Tym, którym JESZCZE nie udało sie złapać rusałek...

autor

sweetie

Napisany: 2004-11-17 Dodano: 2004-11-18 00:51:12

Ten wiersz przeczytano 754 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie