*** i gdybym

I gdybym poszła twoją doliną na przekór
wszystkim uczuciom, samotnie mijała
stare domy sąsiadów i zepsute samochody
wczorajszych przyjaciół to przecież tak
naprawdę nie zgrzeszyłam. Nie zepsułam
twojego światopoglądu, gdy na wszystkie
strony minionych lat powiedziałam - I tak
zginiesz w umysłach,prawdy nie pozostawisz.

I choćbym błagała Boga o zaginiony Raj,
który kiedyś dosięgnąć można było i w
najśmielszych marzeniach zapragnąć spotkać
tę Ewę i tego Adama bez żebra, oszpeconego
dla ludzi, to przecież nie zrobiłam nic złego.
I cóż z tego, że chciałabym mieć radość
w końcach palców - to nie prawda, że szczęście boli.

Mogłabym powiedzieć exegi monumentum
w dalszej przyszłości - i stracone lata
podzielić według miary ludzkiej. Bo tak
naprawdę jestem człowiekiem pełnym
Boga w postaci marzeń bezkresnych. I gdybym
poszła twoją doliną na przekór wszystkim uczuciom,
jedynie przystanek przy twoich drzwiach
nakarmiłby mnie wiecznością.

autor

Kornelia

Napisany: 2006-12-22 Dodano: 2006-12-22 21:40:14

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie