*** /gołąb pocztowy dotarł/

Zanurzam się w Twojej Twórczości, nie zawsze zostawiam
ślad, dlatego że jest to Poezja do głębszego
przemyślenia. Dla mnie Poezja, którą przeżywa się w
samotności. A może właśnie to przeżywanie jej jest
kluczowe?
Pozdrawiam serdecznie :-)

Znakomity!
Do interpretacji wrócę za pewien czas.
Dzisiaj oddam z wielką przyjemnością swój głos,
szkoda, że mogę tylko jeden.
Ale widzę, już znakomite interpretacje moich
poprzedników, podobnie jak w poprzednich częściach.
Pozdrawiam i Ślę moc serdeczności

Znakomita, bardzo mocna trzecia część. W pewnym sensie
to wiersz bez czasu i bez przestrzeni (która jest tu
tylko metaforą). A więc to może wiersz pełen nadziei,
że wszystko może być stworzone inaczej (?),
transformowane (?). Jak często w Twoich wierszach,
kluczowe może być to, co podkreślasz w samym środku
wiersza. Legenda o kuszeniu na pustyni (MT 4,1-11)
umieszcza Jezusa bardzo silnie w kontekście Starego
Testamentu. To na pustyni zarówno naród, jak i
jednostki doświadczyli obcowania z Bogiem, 40 dni jest
znamienne dla odosobnienia Mojżesza i Eliasza, jak
również istotne są nawiązania w odpowiedziach Jezusa
do Księgi Powtórzonego Prawa. Ta legenda nie podoba
się podmiotowi lirycznemu, co czytam jako sprzeciw
umieszczania go w tym kontekście przez późniejszych
synoptyków. Maria Magdalena wydaje się także nie
godzić na uczestnictwo w pewnej legendzie, podobnie
jak wcześniej symboliczne Lilith i Ewa. Reszta za
ASem, skłaniam się do podobnej interpretacji. Wiersz
ma głębię oceaniczną, zatem to zaledwie sygnały
rozważań. Żeby nie zająć tyle miejsca, co jeden z
przedmówców. Pozdrawiam.

hmmmmmmmmm.. i nie wiem co napisać

to jest kolejny taki Twój wiersz który powoduje że
drżę gdy czytam; zadałem sobie pytanie co to jest? nie
umiem opisać tego stanu ale oddaje go najlepiej ta
metafora "napięte są struny niebieskie"; takie coś
czuję właśnie; fenomenalny wiersz

Cóż, treściwy wiersz pisany ręką zdolnego człowieka,
stwórca jest nieomylny - ostatecznie. Pozdrawiam
serdecznie.

Piękne są Twoje wiersze i nad żadnym z nich nie można
przejść obojętnie. Podobnie jak As, trzy ostatnie
odbieram jako tryptyk. Pierwsza część w moim odbiorze
to przekaz skierowany do kobiet, druga to list do
mężczyzn, a trzecia część jest wyobrażeniem odpowiedzi
Jezusa (mężczyzny). Zdaję sobie sprawę, że Twój wiersz
zasługuje na o wiele ciekawszy komentarz. Miłego
wieczoru Wando:)

Ile tu poezji
a ile bluźnierstwa?
Nie wszystkim dane rozmieć wszystko,
mnie nie.
I nie rozpaczam z tego powodu.
A skoro nie dotarł przekaz, to i oceny wystawić nie
mogę, bo mogłabym skrzywdzić.

Wiersz głęboki, do wielokrotnego czytania i
przemyśleń.
Pozdrawiam z nieustającym podziwem.

Tworzy się niesamowita seria. Kolejne fantastyczne
zakończenie wywracające wszystko do góry nogami. Brawo
Ty, brawo wiersz...

Uśmiechu :)

Kolejna wspaniała część,
msz jest to rodzaj buntu dotyczącego faktu, iż kobiet
się nie docenia, iż nie traktuje się je na równi z
mężczyznami, tylko spycha się je na gorszą/podwładną
mężczyźnie pozycję/ no i przykre jest to, iż agresywni
mizogini pojawiają się chyba w każdej epoce, a poza
tym przychylam się do komentarza Asa/Jurka, bo niczego
mądrzejszego nie wymyślę.
Pozdrawiam serdecznie i kłaniam się nisko Wspaniałej
Poetce :)

Dla mnie to ciekawy wiersz teozoficzny.
Kobieta może się zająć sama sobą i nawet być całkiem
szczęśliwą. Chyba.

Pozdrawiam :)

Jak zawsze ciekawie, a moja refleksja taka, że skoro
ludzie wymyślili Boga, to on nie mógł nie być
człowiekiem, tylko doskonalszym i mogącym więcej, stąd
Magdalena, bo przecież Bóg jest facetem, jakże
inaczej. Pozdrawiam z podobaniem.

Ja odczytuję jako list Jezusa (Boga) do Magdaleny.
Wiele wątków o tym świadczy- stworzenie świata,
Genezaret, kuszenie... I ta wszechwładna miłość i
troska

Witaj Wando, zawsze poruszasz moje serce wersami,
mądrą i głęboką myślą, skłaniasz do refleksji nad
istotą oraz wartościami w życiu, z wielkim uznaniem i
podobaniem dla Twojej twórczości, pozdrawiam ciepło
śląc serdeczności.