*** (jeśli tylko uwierzę...)

dla urzeczywistnienia mojej wiary...

Jeśli tylko uwierzę - zrozumiem
Pozbieram kawałki siebie
i ułożę w całość
wleję w siebie istnienie
zacznę oddychać i nazwę
swoje pragnienia

nie zrani mnie żadne cierpienie
żadne kłamstwo nie dosięgnie
niczyje złe słowa nie
zniszczą moich marzeń
i nie zbrukają duszy
nieczyste myśli

błędy nauczyły mnie
jak grać z życiem
nie dawać się jego podstępom
oddychać powietrzem
skażonym fałszem i obłudą
wyciskać soki do końca

nie poddać się woli innych
pragnąć i spełniać pragnienia
odbudowywać nadzieję
myślą lepszego jutra
zdobywać nowe szczyty wyobraźni
nie bać się niepowodzeń

cieszyć się
każdym kolejnym dniem
być dzieckiem w łonie matki
uparcie chcącym
wydostać się na świat
wśród cieni dostrzegać blask

i tylko nocy powierzać
swój ból i płacz
uczynić ołtarz z gwiazd
i co noc modlić się do
księżyca jak do swojego kochanka
żyć!

dla siebie...

autor

Nemesis1941

Dodano: 2009-05-10 13:48:05

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie