*** Kamień poznania ***

Szłaś drogą życia smutna jakby rozczarowana,
Myślałem że przejdziesz obok, lecz podałaś mi rękę
Ja spokojnie wstałem z kamienia poznania
I szliśmy tak dalej uśmiechnięci, choć ścieżki kręte

I kiedy już z górki i prosto już było
Ty mówisz że dalej nie można iść razem
Te słowa jak piorun serce me zryło
Może zrozumie to wszystko z czasem

A teraz twardo stąpasz po ruinach moich uczuć
I wchodzisz w głąb duszy, potykasz się o moje sny
Nie zwrócisz mi już zniszczonych szalonych marzeń
Więc nie próbuj oszukiwać, nie wrócą tamte dni.


Każdego dnia zagubiony, jak dziecko małe
bezradnie chwytam się nadziei spódnicy
Patrząc w lustro czuje wstręt do siebie, niczym
ladacznica do wielkiego Pana na rogu ulicy.

autor

Qmpel

Napisany: 2004-06-27 Dodano: 2004-06-27 21:45:35

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie