***/ Markowi Grechucie

najlepszemu polskiemu artyście...

W rozpiętym długim płaszczu
Z fantazyjnie zarzuconym szalem
Przemierzał krakowskie uliczki
Z wewnętrznym takim "żalem"...
Patrzył na świat dookoła
Który z dnia na dzień się zmienia
I pragnął ...dla przyszłości
Ocalić ...od zapomnienia

Patrzył jak alejkami
Wędrują zakochani
I szczęśliwe matki
Ze swymi pociechami
Zachwycał się przyrodą
I pięknem tego świata
Zachwyt ukrył w słowach
Które zostaną ...na lata

I poszedł na spacer ...ostatni
Z którego juz nigdy nie wróci
Zostawił piosenki i wiersze
By świat się nie smucił
Choć na każdego przychodzi
Kres ziemskiego istnienia
Ważne żeby móc "coś"
Ocalić... od zapomnienia...

[*] † [*]

autor

BialyWilk

Dodano: 2006-10-11 19:52:32

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie