*** /myślę w człowieku/
myślę w człowieku
przy brzegu wolności
osobistej
na skrajach tysięcy
strzępów życia
wątpię w człowieku
więziona w źrenicach
przed szorstkim szumem
umysłu niewymyślonego
nieuchronnego
wątpię w człowieka
on w półkulach rzeźbi
kształty nie do pojęcia
które mi darował
przekraczam człowieka
półsłusznością pytań
pulsaryczne podmuchy
bezcielesne plaże
jakże cicho przebiega ból
człowiek jak cicho przebiega
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2015-05-20 09:02:36
Ten wiersz przeczytano 2545 razy
Oddanych głosów: 54
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Jest dużą przyjemnością odczy-
tywać zawarte myśli w Twoich
poetycznych i mądrych wierszach
Wando.
Pozdrawiam-
ładnie, ciekawie,:)
Ciekawy, wzbudza refleksję. Cieplutko pozdrawiam :)