*** /myślę w człowieku/
myślę w człowieku
przy brzegu wolności
osobistej
na skrajach tysięcy
strzępów życia
wątpię w człowieku
więziona w źrenicach
przed szorstkim szumem
umysłu niewymyślonego
nieuchronnego
wątpię w człowieka
on w półkulach rzeźbi
kształty nie do pojęcia
które mi darował
przekraczam człowieka
półsłusznością pytań
pulsaryczne podmuchy
bezcielesne plaże
jakże cicho przebiega ból
człowiek jak cicho przebiega
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2015-05-20 09:02:36
Ten wiersz przeczytano 2546 razy
Oddanych głosów: 54
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
bo człowiek jest kimś więcej jak tylko jednostką
refleksja i trafność - moje klimaty
pozdrawiam
Poezja do głębokiej refleksji, pozdrawiam:)
Jest POEZJA, co by nie mówili :)
/myślę w człowieku/ - myślę o człowieku;)
Człowiek to największa tajemnica... a jego mózg,
doskonałość!
/jakże cicho przebiega ból
człowiek jak cicho przebiega/ ostatni wers aż ściska
serce, świetny ten zabieg z inwersją i naciskiem na
/człowieka/ - jak cicho przebiega człowiek - to byłoby
już nie to;)
a mówią, że nie ma poezji na beju... :)
ups jest
przez duże "P"]
a być powinno:
przez duże "C"]
no chyba że powiemy: Persona
:))))
nie wystarczy przeczytać ...
początek odwoływuje do [tak myslę] granicy
[równowagi] przeciwieńst.
dam takie przykłady:
"muł ziemi" tam narodziło się życie , to
granicaelementu wody i ziemi
równowaga tłuszczu [farba] i wody pozwala w
offsecie[technika druku] na uzyskanie całego spektrum
kolorów
a więc i tu powstaje cała gama możliwości. [wystarczy
uwierzyć]
następnie mamy dwa rodzaje [bo ddwustronne (ja i oni)]
czynniki powodujące zaprzeczenia owej wiary
[doskonale] określone przedrostkie "nie-"
dopiero po przekroczeniu owych progów osiągamy
odpowiedni pułap człowieczeństwa [ najprawdopodobniej
przez duże "P"] osiagnięty w Ciszy.
Ta Prawda musi [jednak] boleć
tak [sobie] czytam
PS.
"pulsaryczne podmuchy
bezcielesnych plaż"
tu mamy już 4 elementy
[woda ziemia słońce wiatr + ruch] czyli Życie [duże
"Ż"]
dziękuję za przyjemność czytania.
[mogę się mylić więc - odczytania już niekoniecznie]
rozumiem twój punkt widzenia, jako osoby przywiązanej
do okresleń wpojonych środowiskowo,owo "przebieganie"
ma determinować przebiegi procesów myślowych, ale
określenia "przechodzić, odchodzic" zawieraja w sobie
determityw określający pewne fazy procesów, zarówno
czysto fizycznych jak i psychicznych,bo przecież
obydwa stany są wynikiem procesów metabolicznych w
OUN, pniu i kresomózgowiu. zatem mogłyby być
zamiennikami twojego przebiegania - c`est ne pas?
OUN - Ośrodkowy układ nerwowy?
Otworzyłaś mi oczy na ponowne czytanie :)
Dziękuję Państwu za opinie i interpretacje.
Vick Thor - "przebiegać" to tu kluczowe słowo... (za
PWN):
1. «przebyć jakąś drogę biegiem»
2. «rozwinąć się w czasie, odbyć się w jakiś sposób»
3. «o czymś będącym w ruchu: pojawić się na chwilę i
szybko przesunąć się, przetoczyć się, przejechać»
4. «dać się zauważyć lub odczuć»
5. przebiegać «być widocznym, rysować się na jakimś
tle»
6. przebiegać «o linii, drodze: być przeprowadzonym
przez coś, ciągnąć się gdzieś, prowadzić dokądś,
którędyś»
7. «prześledzić coś w myśli, w pamięci»
8. «o dźwiękach: rozlec się, dać się usłyszeć»
Zawarłam w poincie wszystkie powyższe znaczenia, plus
(w zamyśle) było jeszcze coś związane z OUN :-)
Pozdrawiam
Człowiek...jakże głęboki pozostawia ślad, cicho
przebiegając w drugim człowieku - Myślą, Poezją.
Dziękuję.
kiedy myślę w człowieku ogranicza mnie czas do życia
na ziemi...
pozdrawiam
Piękny wstęp i wymowne zakończenie +) Środek
filozoficzny +)
I pozostają pytania. Chroń, Panie, przed hipotezami -
są zagadki nie do rozwiązania.
Lepiej gdy człowiek przebiega, miast zwyczajnie mijać.
Świetny tekst, Wando - jak zawsze - niczym pytanie
otwarte. :)
Błażej Pascal miał takie rozpoznanie;
" człowiek - już nie bydlę, a jeszcze nie anioł",
IMHO puentę bym widział:
jakże cicho ból przechodzi..
i jak cicho odchodzi człowiek