W nas
dostrzegamy bardzo wyraźnie
cienie w ciemnościach
przenikając wzrokiem
odległości
czujemy ciepło płonącego
ognia
pomimo otaczającego
chłodu
jest w nas rozpalone
słyszymy
zupełnie niesłyszalne głosy
w bezkresie
panującej ciszy
nasłuchując
odbieramy ich dźwięki
bo patrzymy oczami duszy
wyczuwamy – niewyczuwalne
wsłuchani w głosy serca
nadwrażliwość
reakcji
spowodowana
poczuciem tęsknoty
i pragnień
niespełnionych
wyrwane chwile z
codzienności
pielęgnujemy jak
skarb najdroższy
aby cieszyć się
radością
tym co nas otacza
co w nas zanurzone
aby zatrzymać i zachować
w upływającym czasie
15.07 – 16.07.2004.
kazap
Komentarze (33)
witam w deszczowy poniedziałek
dziękuję że mnie czytacie
pozdrawiam
Pięknie właśnie tak jest.Trzeba mieć to coś piękne w
nas.Pozdrawiam.
cokolwiek powiem to za mało . Pozdrawiam i moc
serdeczności przesyłam
"W nas" to chyba w ogródku naszym
Ładna, ciekawa refleksja. Co mamy w sobie, odpłynie z
nami w wieczność.
Pozdrawiam, dobrej nocy.
Piękny wiersz o wrażliwości i wrażliwych ludziach .
Chylę czoła i pozdrawiam serdecznie .
Piękny wiersz i refleksja w nim
zawarta. Pozdrawiam serdecznie.
Przywodzi do zadumania.Świetny.Pozdrawiam.
dokładnie tak, tak właśnie robimy...
Karolku
To prawda że to wszystko w nas drzemie...
Prześlicznie ująłeś w słowach nasze myśli i wnętrze
Bardzo bogata refleksja...
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Życząc Ci spokojnego i miłego wieczoru...
w nas ; czułość ciała i duszy
pamięć, pragnienia...
uwielbiam Twoją poezję!
pozdrawiam
Zatrzymałeś mnie... Pozdrawiam ciepło :))
pięknie napisane, pozdrawiam :)
porozumienie dwóch serc bez słów...
Odbieram ten wiersz, jak rozmowę bez słów, ludzi
miłością złączonych.
Chronić i pielęgnować ten skarb, koniecznie!