w obawie przed zapomnieniem
słońce
jednostajnie ogrzewa
wielką nicość
tworząc iluzję porządku
z uporem maniaka
sięgam po różne rzeczy
nie dając się pochłonąć
gdyż nie chcę ulec zapomnieniu
Warszawa, 20.07.2019
autor
Tomasz Rudnicki
Dodano: 2019-10-04 08:09:30
Ten wiersz przeczytano 356 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Jeśli kochamy i nas kochają, nie odejdziemy w
zapomnienie...a na to trzeba sobie zapracować,
pozdrawiam
Mądry refleksyjny wiersz. Każdy z nas jest w pewnego
stopniu obawie czasami to obawy p u mnie wręcz
przerastają zdrowe zmysły.
refleksyjnie
Pozdrawiam:)
tak, najbardziej nas przeraża myśl, że zostaniemy
zapomnieni.