*** ( Pod doniczką ... )

Pod doniczką z czasu zostawił list , do niej
Spłowiała , wygnieciona koperta taiła wciąż
żywe uczucia nieznanego
człowieka
I nawet nieznal chwili , gdy przemówią do tej
jednej jedynej – jego – istoty

Kobieta … jeszcze nigdy nie zdążyła – sama
– odpowiedzieć
Tylko kwiaty o delikatnych płatkach jak kropelki
rannej rosy przechwycały wiadomość
Wydzielając bez przerwy tajemny zapach odciskały na jej
podświadomości trwały ślad …
A on czul , poprzez cała oddzielającą ich przestrzeń ,
smak i wonność jej myśli
Niewiedziała , że kwiaty – jego tęczowi sprzymierzeńcy –
- otwierają mu jej wnętrze
Czekał jednak wciąż na moment , gdy w pełni świadoma –
- sama otwierając wrota – wpuści
go do wspólnego ogrodu ,
niekończącego się raju …

To co odczuwał do tej pory , przekraczało wszelkie
prawa bytu – nie potrafił jeszcze
wszystkiego pojąć …
Ale – teraz … - i to mu wystarczało …

Wciąż jednak czekał …

bezdroze ( Gdańsk ; XX wiek )

autor

bezdroze

Dodano: 2007-04-12 02:18:13

Ten wiersz przeczytano 816 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie