*** (Razem)
Dzielą nas kilometry tęsknoty,
godziny obrazów rozmytych za szybą,
minuty obcych miast.
Zasypianie wystukiwane rozpalonymi
kroplami spojrzeń na puste miejsce obok.
Szepty burzące spokój jak domek
z kart pisanych do wieczności jutra.
Łączą wielobarwne myśli zlewane
w szarość codziennych opowieści
o tym samym na tysiące sposobów.
Pewność, że kres jest dużo bliżej
niż każe twierdzić roześmiany rozsądek.
Tęsknota wygrywana na
wspomnieniach ostatniego
i planach następnego razem.
Razem to wytarta płyta, którą
musimy wkładać do pudełka na tak długo,
w imię trywialności naszych dążeń.
Razem to szczyt, zdobywany na moment
by spaść i kolejny raz uparcie
tworzyć ścieżki, które zostaną na
zawsze.
Razem bo nauczyłem się, że bez Ciebie
reszta to tylko czekanie.
osobiesam
Komentarze (10)
Ładnie piszesz.
Czekanie oby było warte czekania, pozdrawiam:)
Razem bo nauczyłem się, że bez Ciebie
reszta to tylko czekanie - ciekawie :)))
Ładnie choć bardzo smutno o miłości i tęsknocie.
Pozdrawiam autora.
Choć smutny ale bardzo ładny wiersz. Cieplutko
pozdrawiam i + wstawiam.
Ach, to czekanie... Pozdrawiam serdecznie :))
Dziękuję za komentarze:)
mariat - racja, ale przy moim roztrzepaniu coś
naszponciłem i musiałem wrzucać jeszcze raz :D
Też powiem, że ładnie podane. I mam wrażenie, że
komentowałam już ten wiersz.
Ujmujący piękny wiersz, z wielkim optymizmem. Oby,
takich wierszy było więcej. Pozdrawiam Bogumił
Ech... Zrobiło mi się smutno, bo znam to dokładnie...
:(
Choć to smutne, o czym piszesz, to piszesz o tym
bardzo ładnie :)