*** stare dobre małżeństwo***

Tyle lat ze sobą krok w krok…
Co zostało z ich dziecięcych marzeń
Co się spełniło, a co goryczą zapomnienia nasiąkło…
Tylko oni sami wiedzą, ale by się wzajemnie nie ranić
Gryzą w sobie próchniejąc z wolna,
Jak dwustuletni dąb w środku puszczy dziewiczej,
Gdzie nikt już nie zagląda, gdzie dojście zarosło
Udzielając schronienia tylko nielicznym myślom i pragnieniom…

kochanym rodzicom...

autor

Magda.B.

Napisany: 2005-10-27 Dodano: 2005-11-28 00:10:19

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie