Wsłuchaj się w ciszę

Czy musimy być takie anonimowe?
Nie nalegam - proponuję w miejsce molica Bożena.

Wciąż nie moge przywyknąć do języka i stylu
intenetowego - nie narzekam to moja słabość.

Pozdrawiam ciepło.

uwielbiam taką zaczarowaną melancholię...
pozdrawiam serdecznie:)

Tak do takiego domu to aż chce się wracać

Piękna melancholia, z przyjemnością czytam śliczne
wersy, pozdrawiam ciepło.

mądrych i właściwych i miłych słów zawsze warto
posłuchać i wziąść je do serca pozdrawiam

Witaj Marysiu,

jak na niedzielę to fajna niespodzianka...

To Ty 'mnie jeszcze czytasz'?

Przyznaję, że oprócz radości trochę mi dziwnie...
Akurat tego tematu między nami nie pamiętam.

Ale dziękuję, naprawdę miło mi było znowu ujrzeć Twój
wpis.

Fajnej niedzieli.
Serdecznie pozdrawiam.

Płynnie i poetycko, zupełnie inaczej jak na początku,
o ile dobrze pamiętam, to nawet spierałyśmy się przy
budowie strofek, a w tym nie ma co koloru kredki
zmieniać.

Witaj Dziadku Norbercie,

dzięki za komentarz.

Widać w pełni ozdrowienie - nawet ręka Ci nie
'drgnęła'.
Pozdrawiam.

Nadzieja ostatnia podobno umiera,
pięknymi słowy ją rozbudziłaś,
czyżby do niego nic nie dociera,
chyba mu się jeszcze nie znudziłaś.

Przepiękny wiersz. Pozdrawiam. Miłego dnia :)

właśnie tak, tak jest najpiękniej :-)

Witaj Irysku,
wróciłaś do 'dawnej' formy...
Rozpoczęłaś moj znojny szósty tysiąc...
Dzięki i serdeczności z pozdrowieniami łączę.

Na pewno się zjawi,
nie tylko dla rogali i kawy!
Pozdrawiam!

Bożenko, na wczasach nie będę nic publikował, bo bym
się przykuł na cały dzień do laptopa. poczytam co
dzień po kilka wierszy jak mnie bardzo upał zmęczy.
to narka :)

Melancholijny, ładny wiersz.
Miłego dnia Moliczko.
Pozdrawiam serdecznie:)

Sorki coś mi zżarło 'a' w czas i robi to
ustawicznie...