... to tak niewiele

W błękitnych odmętach oczu
utonąć by chociaż na chwilę,
zobaczyć świat przez ich okna,
zrozumieć - zaledwie tyle.

Usłyszeć by jeszcze rytm serca,
słodyczą warg wargi spoić
i w zapomnienia jedwabiach
niepokój czasu ukoić.

Rozścielić by się w łożu dłoni
i wyśnić prawdy ukryte,
nic więcej już nie potrzeba,
by noc rozświetlić zachwytem.

Oddech by w żagle pochwycić,
niech niesie aż po kraj życia,
gdzie się w obłokach rozpłynę.

Cóż więcej mam do przeżycia ?

autor

vooko

Napisany: 2007-03-25 Dodano: 2007-03-26 00:00:07

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie