Pukam do nieba drzwi

Podwijam zmysły, bo tak jest wygodniej,
nie chcę, by świat się wciąż o nie ocierał,
niech w nagie mięso zanurzy kły głodne,
niech nie zabija, lecz zabije teraz.

Po cóż mi z wolna ulegać toksynom,
po co wypalać w gorączce podłości,
ja bezpowrotnie chcę dzisiaj zaginąć,
chce się rozpłynąć w niebieskiej nicości.

Oczy mam pełne krwi kałuż obrazów,
uszy zmęczone niewinnych ust łkaniem,
ręce spętane niewolą zakazów
i umysł zgasły w niemocy tej trwaniem.

Niech się więc dla mnie drzwi nieba otworzą,
chcę trąb anielskich usłyszeć już granie,
a jeśli zostać mi tu wolą bożą,
sam je rozpaczy taranem wyłamię.

autor

vooko

Napisany: 2007-03-23 Dodano: 2007-03-24 00:00:16

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie