*** Tobie... abyś nareszcie...

w tym wierszu zawarte jest wyznanie, które dzisiaj żywym, ale tylko wspomnieniem pozostało

Tyś jest Kobietą boską, która w moich marzeniach istniała
Ty jesteś moją Boginią... tą, która mnie na nowo stwarzała
Wynurzyłaś się dla mnie z otchłani marazmu mrocznego
I zaznaczyłaś swoją drogę znakiem szlaku świetlistego
Obudziłaś mnie do życia. Z niebytu wielkiego wezwałaś
Pokazałaś kaganek nadziei. Ze szponów mroku wyrwałaś
Dzisiaj jesteś dla mnie zdrojem, który życie wciąż niesie
Z Twoich rąk, ja otrzymuję to, co przyszłość przyniesie
Trudne są Nasze chwile, w nich tak dużo jest zwątpienia
Te dni rozświetlone słońcem przeplatane są smugą cienia
A jednak, bez tych Naszych chwil, życie byłoby udręką
Wspólne chwile krótkie, dla mnie znaczą zawsze święto
Dlatego przez wszystkie dni roku ciągle pragnę Ciebie całej
I bardzo chcę, by Nasze ze sobą chwile, jak najdłużej trwały

napisany Warszawa 08.03.2006r.

autor

HERMES

Napisany: 2006-03-08 Dodano: 2007-02-04 06:30:44

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie