Tynsknota

Wyjechoł Francek w daleki strony
Wtedy jak wszysko było na bony
A co spaskudzić jakby sie chciało
To sie w łogonkach wystoć musiało

I apluzyny ,no ji cytryny
Łokropnie łone dżyniate były
Łoctu i zymftu było za tela
Ale na co kumu go aż tak wjela

Tak Francek myśloł i kombinowoł
Potym manatki swoji spakowoł
Ni ma co szukać,sam we tym kraju
Trza wywandrować kasik do raju

Czas wartko leci,roki mijajom
A Francka spomnienia wołajom
Jak fajnie było ,tam we tym kraju
Niż sie sam wybroł,do swego raju

Bo tu, na Ślonsku mo łojcowizna
Tu sie urodziół ,musi to przyznać
I do tyj źymi tynskno mu tera
Co z ni wyjechoł roków już wjela

Bo tu ,kyns życio swojigo zostawjół
Tu sie z dzieckami za młodu bawjół
Rwje sie sam przeca jego serce
Co sztyjc tynsknota w nim dziura wjerce

Możno tu jeszcze przyjedzie kjedy
I pospomino jak było wtedy
Choć tam te roki, downo minyły
Ale z pamjynci nie ucieknyły

autor

Pawel.M

Napisany: 2017-09-19 Dodano: 2017-09-19 14:56:48

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie