Z wiatrem

Mam zasadę, że nie wypowiadam sie na temat formy ani
treści dedykacji - zatem tylko zaznaczę swoją
obecność. Lubię takie "listy"

Szalona wyobraźnia i miłość lekka jak błękit na
niebie.

Karolu rozmarzylam sie czytajac ten wiersz hmmmmmm
szum morza...z usmiechem:)

Przykro mi, ale się w tym wierszu zagubiłem.Cosik ta
moja inteligencja zaczyna szwankować.

Jakże pełen wymownej melancholii...cudnie płynie jak
łagodna morska fala...ten wiersz.

Ach, ta wybranka ma z Tobą raj na ziemi:):):)Pięknie:)

Muzyk potrafi tak trącić struny
Aby muzyka w duszy zagrała
(Nam swą symfonię gra pewnie jeszcze)
I struny harfy drgają radośnie
Kiedy zefirek z falą je muśnie
Na brzegu plaży w złotym odcieniu
Stoi wciąż para i zadziwieniem
Słucha dalekich szeptów gdzieś z morza
Wokół muszelki, białe panienki
Tańczą w sukienkach razem z księżycem
I czasem tylko para się zmieni
W wiatr zasłuchana, w ten koncert życzeń
I dłonie w dłoni, oddech uśpiony
Tak jak nostalgia z obrazu mistrza
To my jesteśmy, jakby zaklęci
Bo tak pragniemy dotknąć księżyca
Tylko muszelki, złote bursztyny
Przypominają sny w pamiętniku.

ciekawie i zmysłowo .. sporo miłosci i duszy w tych
słowach))

Nastrojowo, pięknie i tajemniczo.
Oczywiście pięknie.

I choć czas to odległy pielęgnujemy w sercu te piękne
wspomnienia...

Pięknie,nastrojowo i romantycznie przedstawione
uczucia...brawo..

Lubię taki klimat w wierszu, ciepło i nastrojowo. Mnie
się podoba!

Autor pisze bardzo osobiście, to widać od razu. Trudno
czytelnikowi tak od razu odgadnąć intencje, zresztą
jak widzę, niektórzy w ogóle nie starają się zagłębić
w sens, z góry przekreślając wartość wiersza. Nie
rozumiem dlaczego.

Romantycznie ukazane wspomnienia... ten bursztyn w
dłoni, śmiech ukochanej osoby...muzyka.
Wiatr ucichł
spojrzał w dal...
I został smutek

Widzę Go stojącego na brzegu, ściskającego maleńki,
złocisty kamyczek - wspomnienie... Cudny nastrój i
piękny wiersz.