1.11
Przestrzeń między
Ziemią
Piekłem a Niebem
znika
przysypana
jesiennymi liśćmi ,
anioły choć to przecież dzień wolny od
pracy
otulają wspomnienia ciepłymi skrzydłami
,
światła światełka , lampki lampeczki
płomienie i płomyczki dziękują Tym
którzy
żyją w nas .
autor
ragcrow
Dodano: 2007-11-02 13:33:44
Ten wiersz przeczytano 698 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Piękny wiersz! Pamięć płonie w nas jak płomień świecy.
Słowa "płomyczki dziękują Tym którzy żyją w nas"-mówią
wszystko.Pięknie ;)
udalo Ci się niesamowicie odmalować tę atmosferę.
jestem pod wrażeniem.