14.02.XX r.

Polska to jest cudowny kraj,
Bo gdzie się nie obejrzysz
Tam jakieś święto dojrzysz.
W przeważającej większości
Są rdzennie nasze,
Ale mamy także i zapożyczone
Od naszych wielkich przyjaciół i sojuszników,
Tych od „gorących psów” i prażonej kukurydzy.
Są one zabawne, kolorowe
Ale nie wszystkie są plastikowe.

Kiedy zbliża się 14 lutego
Coś w nas się zmienia,
Zaczynamy się zachowywać jak koty w marcu,
Jak rozjuszone norki.
Rozkochane pary widać na każdym kroku.
Czasem, nawet mi się łza zakręci w oku
A wewnętrzny głos mówi,
Karząc się pukać w czoło
„Co się obijasz pierdoło?”
I zastanawiam się dlaczego jeszcze jej nie znalazłem?
A przede wszystkim gdzie jej szukać?
A może już ją znalazłem?
Tylko jestem tak ślepy,
Że tego nie zauważyłem.
Być może za mało jeszcze w życiu przeżyłem,
By zachowywać się jak rasowy myśliwy na polowaniu.
A może zbyt wiele we mnie z klasycznego romantyka,
Który wierzy, że każdy w końcu
Na swą wielką miłość się natyka.

Tak czy owak
Jest to święto bardzo przydatne,
Zbliża ludzi i zmusza do reakcji,
Nierzadko do prokreacji.
Ze swej strony obiecuję poprawę
I za rok być już co najmniej u poszukiwań kresu
Żeby nie przeżywać jak dzisiaj stresu.

Wszystkiego najlepsiejszego
WAM dzisiaj życzę chłopcy i dziewczęta,
Kochajcie i rozmnażajcie się
Bo to podobno prowadzi do samopoczucia lepszego.

autor

Mr. P

Dodano: 2005-09-16 08:34:43

Ten wiersz przeczytano 1044 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie