1478
Dwie dusze spragnione
Dwa ciała złączone
Dłonie splątane
Myśl goni myśl
Wnika w głowę uczucie nienazwane
Krzyk w szept się zamienia
Głos ucichł
Przenika go sztylet cierpienia
Dwie dusze podzielone
Oczy łzami skażone
Usta gorycz wciąż truje
Smutek w duszy
Królestwo swe buduje
Wspomienia chcą być zapomniane
To uczucie zostało na śmierć skazane
Ciała zostały rozdzielone
Od siebie na wieki oddalone
Grot ze strzały samotności
W sercu utkwiony
Drogi się rozeszły
Oczy gdzie indziej wpatrzone
Tylko każde serce
Każda dusza
Każde słowo
Do łez zmusza
Pustka w sercu tkwi uśpiona
Pustka smutkiem osaczona
Wszystko się podzieliło
W gniew zmieniła się miłość
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.