22 : 00
Dwudziesta druga, magiczna godzina,
Noc rozgościła się wokół.
Księżyc opowieść swoją zaczyna,
Miasto ogarnia spokój.
W pokoju mała lampka się tli
I na poduszce wsparta głowa.
Tak dobrze...licho już śpi,
A w eter lecą słowa.
W rozmowie słychać czasem śmiech,
Też prawdę, że aż boli.
W piersiach z wrażenia zapiera dech,
Z policzków ścieram strużki soli.
I gniew swą rolę chce też grać
Lub cichnie czasem mowa.
I chociaż słów nie słychać,
Tęsknota jest w tych słowach.
Powieki moje ciężkie są,
Pierś w rytmie się porusza.
Motyle w brzuchu walca tańczą,
Rozmowa mnie aż wzrusza.
Rano zmęczona budzę się,
Bo noc nie była długa.
Wciąż na zegarek patrzę się,
Kiedy dwudziesta druga.
autor
zocha
Dodano: 2013-04-07 11:08:48
Ten wiersz przeczytano 1026 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Uśmiecham się do moich myśli
do marzeń co na wietrze wieją
ktoś mi kiedyś powiedział
wielka moc w uśmiechu tkwi.
Podoba mi się.
Pierwszą zwrotkę czytam płynnie, a druga już na
pierwszym wersie siada.Trzecia zwrotka także zaczyna
się źle, nie klei się.Wydaje mi się, ze skupiłaś się
za bardzo na poprawności rymów(nie pasuje tylko
grać-słychać;
porusza-wzrusza=gramatyczny).Wystarczyłoby zrobić
regularny np 10 zgłoskowiec. Uporządkować średniówkę,
rytmiczność. W takiej formie mi się nie podoba.
a możesz spać za dnia- ja nie bo muszę do pracy- ale
bym pośnił i za dnia
Każdy ma co lubi, gdy się nocka zacznie, jeden słucha
radia, drugi chrapie smacznie! Pozdrawiam!
Miłego Dnia życzę((: